پيام

...

...

...

سلام عليکم جناب « گشت ارشاد » ممنون از حضورتان / براي پي بردن به نظريه مالتوس و مالتوس گرايان بايد رساله نکاحيه و کتب مربوطه را مطالعه فرماييد ولي حقير اينجا قسمتي از کتاب رساله نکاحيه را عرض مينمايم : «تُوماس رابِرْت مالْتوس، اقتصاد دان انگليسى در سال 1766 ميلادى به دنيا آمد، و در سال 1834 فوت كرد. «رساله‏ اى درباره اصول جمعيّت» در سال 1798 نوشت و در آن افزايش جمعيّت را به عنوان خطرى براى بقاى

جهان عرضه مى‏كند و محدوديّت إرادى زاد و ولد را توصيه مى‏نمايد. «توماس مالتوس كه در قرن هجدهم در شركت هند شرقى انگليس اشتغال به كار داشت، چنين مى‏گويد: «تمامى كودكان كه به دنيا مى‏آيند، تعدادى بيش از آنچه براى حفظ جمعيّت در يك سطح مطلوب لازم است، ضرورتاً بايد از بين بروند؛ مگر آنكه با مرگ افراد بزرگسال براى آنها جا باز شود ...بنابراين ... ما بايد بجاى آنكه احمقانه و بى‏ نتيجه سعى كنيم جلوى

عمليّات طبيعت را در ايجاد اين مرگ و مير بگيريم، بجاى آنكه رعايت نظافت و پاكيزگى را به فقرا توصيه كنيم، بايد آنها را به عاداتى عكس آن تشويق كنيم. در شهرهايمان بايد خيابانها را باريكتر كنيم. جمعيّت‏هاى بيشترى را در خانه‏ هاقرار دهيم و بگذاريم طاعون برگردد ...امّا فراتر از همه اينها، ما بايد درمانهاى معيّنى را براى علاج بيماريهاى كشنده رو كنيم؛ و جلوى فعّاليّت اين افراد خيّر، كه سخت در اشتباه هستند

و گمان ميكنند كه با ايجاد طرحهائى براى ريشه كن كردن برخى از بيماريها به بشريّت خدمت مى‏كنند را بگيريم.» مالتوس ميدانست- همانطور كه امروز طرفداران او مى‏دانند- كه: تأمين رفاه براى تمامى ساكنين كره زمين به سادگى ميسّر است؛ فناوريهائى براى از بين بردن آلودگى، سير كردن گرسنگان، معالجه بيماران و تأمين آينده مثبتى براى تمامى بشريّت چه در حال حاضر و چه در آينده موجود است؛

امّا آنها بمنظور تحقّق بخشيدن به هدف خود در مورد كاهش جمعيّت نسبت به ممانعت از گسترش اين فناورى‏ها متعهّدند.» ژان- ايو- كارفانتان و شارل كندامين ميگويند: «... مالتوس در نخستين چاپ كتاب خود كه بدون ذكر نام نويسنده انتشار يافت مينويسد:

«انسانى كه قدم در جهانى ميگذارد كه قبلًا به تملّك ديگران درآمده است، اگر برايش ممكن نباشد كه از والدين خود معاشى را كه براستى ميتواند از آنها بخواهد دريافت كند، و اگر جامعه هيچگونه نيازى به كار او نداشته باشد، هيچگونه حقّى براى درخواست لقمه نانى ندارد؛ و در حقيقت، آدمى زيادى است. در ضيافت بزرگ طبيعت، جائى خالى براى او وجود ندارد. طبيعت به او امر ميكند كه دور شود؛ و اگر او به ترحّم يكى از ميهمانان

پناه نياورد طبيعت خود بزودى فرمانش را به مرحله اجرا در مى‏آورد. اگر ميهمانان جمع‏تر بنشينند تا جائى براى او باز كنند، ميهمانان ناخوانده ديگرى بى‏درنگ فرا ميرسند و خواستار احسانى مشابه مى‏شوند. اين خبر كه خوردنى براى همه افرادى كه از راه ميرسند وجود دارد، موجب ميشود كه سالن‏ پر از متقاضيان گردد.

نظم و هماهنگى ضيافت بهم ميخورد. وفورى كه قبل از آن وجود داشت جاى خود را به قحطى ميدهد. شور و شعف ميهمانان را چشم انداز فقر و كمبود كه در كلّيّه قسمتهاى سالن بيداد مى‏كند، و فريادهاى به ستوه آورنده، از ميان مى‏برد؛ فريادهاى كسانى كه بحقّ عدم دسترسى به غذائى كه وعده آن را بخود داده بودند به خشم آورده است.»

به آنها بارها گفته شده است كه به اين ترتيب مستقيماً راه قحطى را پيش گرفته‏اند. خبرِ اين را كه غذا به قدر كافى براى همه وجود ندارد، ما بر سر هر گذرى جار كشيده‏ايم! افسوس اين مسأله مانع آن نشده است كه آنها بى‏فكر و بى‏ملاحظه به ازدياد تعداد ميهمانان بپردازند....

از هر پنج نفر فرانسوى يك نفر عقيده دارد كه افزايش جمعيّت جهان سوّم يكى از اساسى‏ ترين تهديدهائى را تشكيل ميدهد كه بر كشور ما سنگينى مى‏كند. اين تهديد بلافاصله بعد از تهديد كمونيسم ولى قبل از تهديد روسها، عربها يا چينى‏ها قرار دارد. به اين ترتيب، ازدياد شكمهاى گرسنه، نخستين علّت گرسنگى آنها و عدم امنيّت ماست. آن تصوير از جهان سوّم كه طرز فكر همگانى ما را شكل مى‏بخشد، و بسيارى از كتابهاى درسى و

روزنامه‏ هاى ما را جهت مى‏بخشد اينچنين است. براى آنهائى كه از نظر سياسى معرّف جهان سوّم هستند اين نوع توجيه‏ها اگر نگوئيم نادرست، لا اقلّ غير كافى است. آنها همراه با نماينده الجزائر در كنفرانس بخارست (1974) آن طرف ديگر سكّه را آشكار مى‏كنند؛ يعنى آن طرفى كه ما دوست نداريم به آن نگاه كنيم: «تنها تغيير روابط اقتصادى‏ بين المللى اتّخاذ استراتژى توسعه و هماهنگى بيشتر ميان اقتصاد و عوامل جمعيّتى را

امكان پذير مى‏سازد. كشورهاى غنىّ كه محدوديّت زاد و ولد را در جهان سوّم تشويق مى‏كنند، از سوى ديگر سياستهائى را در تجارت خارجى به كار مى‏بندند كه نتيجه آنها به تعويق انداختن توسعه اقتصادى كشورهاى فقير، و بنابراين به عقب راندن امكانات واقعى كُند كردن رشد جمعيّتى است.»

از اين واقعيّت تا ادّعاى دور بودن امكان مهار رشد جمعيّت؛ از اين واقعيّت تا تأييد اينكه اگر آنها خيلى بچّه بدنيا مى‏آورند، به دليل اينست كه فقيرند؛ از اين واقعيّت تا اين نتيجه گيرى كه بهترين داروها، توسعه اقتصادى و اجتماعى است، فقط يك قدم فاصله وجود دارد. آيا اين قدم را بايد برداريم يا خير؟» قبل از انقلاب اسلامى ايران، جميع باحثين و دانشمندان اسلامى اين سرزمين در رابطه با مشكله اقتصادى جوامع بشرى

صريحاً و مستدل اعلام مى‏نمودند كه مشكل اساسى، در توزيع غلط ثروت مى‏باشد نه در احتكار طبيعى و جغرافيائى زمين. و از همين رو نظريّه مالتوس گرايان دائر بر ضرورت مبارزه با افزايش جمعيّت را ردّ مينمودند. نظريّه مالتوس توسّط سيستم سرمايه دارى تقريباً مى‏توان گفت پذيرفته شده بود. عليهذا نظريّه أعلام از اين متكلّمين و بحّاثين در خصوص كشور ايران در اين نقطه با سرمايه دارى در تضادّ بود. و آنچه كه از ملاحظه

وضعيّت حاضر بدست مى‏آيد؛ اين است كه مشكله افزايش جمعيّت در طول اتّخاذ سياستهاى غلط اقتصادى و كشاورزى و توزيع ثروت بوجود آمده است؛ نه اينكه افزايش جمعيّت باعث شكست سياستهاى مزبور بوده است. » / تمام شد نقل قسمتي از کتاب شريف رساله نکاحيه با تشکر از شما

...