سلام

خواهش مي کنم کمي از پيش داوري ها و ذهنيت هاي بسته قبلي را کنار بگذاريد و عاقلانه به اين مطلب نگاه کنيد ، دوست عزيز اگر توجه بفرماييد حسني در اين داستان يک سير صعودي را دنبال مي کند و اين براي يک انسان غير معصوم اصلا چيز عجيبي نيست حتي اگر اسمش حسن باشد، و به خاطر همين طبيعي بودن در ناخودآگاه خواننده بيشتر اثر مي گذارد، چون نوشته اي بدور از طرح شعاري است، کار بر روي ناخودآگاه و به دور از شعاري نوشتن تاثير خيلي بيشتري دارد. گذشته از اين چرا شما به نهايت داستان که حسني دغدغه ارتقاء کيفيت آموزش عربي براي فهم کلام خدا و اهل بيت را دارد اصلا توجه نکرديد؟و بايد به نکته هم اشاره کنم که اين خشکه مذهبي است که براي زبان انگليسي هيچ ارزشي قائل نباشيم.خوب است که من اشاره کردم که حسني زبان انگليسي را خوب مي خواند چون در سفر به آن نياز داشت!اگر واقعا شما دقت کافي را نداريد بد نيست که به برخي از امتيازات حسني در اين داستان اشاره کنم: